Kennen deed ik hem niet. Eindeloze emails verstuurde hij mij om te bedelen naar een interview. Om van zijn gezaag af te zijn liet ik hem dus komen. Ik hoopte dat de klus in vijf minuten geklaard kon zijn, Maar owee, met het sérieux van een stel vakjournalisten pakte hij hele koffers uit. Wel een half uur lang. Lang genoeg om te doorzien dat ik een soort psychopaat voor mij had. Iemand die van zichzelf dacht dat hij een journalist was van het kaliber Guy Mortier of Johan Anthierens. Maar dan ziekelijk zelfingenomen. In zijn mails had hij het over een podcast; dus om een audiouitzending voor zijn eigen blog. Maar toch presteerde hij het om twee camera's tegelijk voor mijn smoel te zetten. Beginnen kon hij niet meteen. Eerst moest hij nog een pepdrankje naar binnen gieten.

Als hij dan eindelijk begon stelde hij het soort vragen dat zelfs het jongste reportertje van Karrewiet niet zou willen stellen. Voortdurend hengelde hij naar de vrouwen op wie ik ooit verliefd was. Ook om de peperdure wagens waarmee ik ooit reed. Pertinent genodeg dat ik me kwaad maakte, dat ik hem zei daarover nooit nog iets te willen zeggen.

Wat volgde was zo schabouwelijk dat ik er een punt achter plaatste. Nooit eerder zag ik zo'n knullig onbenullig would-be journalistje voor mijn neus. Alvorens hij mijn huis verliet was de afspraak dat hij mij het geluidsbandje zou opsturen. Maar wat deed het geestelijk gestoord mannetje? Niks geluidsbandje. Wel stuurde die perverse klootzak het videofilmpje prompt naar Het Nieuwsblas, naar Het Laatste Nieuws, etc. Dit alles zonder de geringste toelating van mijnentwege. Want het was het kloteventje om de SENSATIE te doen. Toppunt was wel dat drie kranten zijn versneden videofilmpje overnamen zonder zelfs maar na te gaan wat ervan waar was. Dat ik hem terloops zei dat ik een aanvraag voor euthanasie had aangevraagd molk hij uit als een ervaren lijkenpikker. Net alsof gold het geen voorzorgsmaatregel van mezelf met het oog op de toekomst. Neen, die klootzak stelde het voor alsof het voor overmorgen was.

Hersenloos als hij is stond hij er geen seconde bij stil wat er zou zijn gebeurd als mijn vader en mijn moeder, allebei 95 jaar oud , ouders die al twee van hun drie kinderen verloren, zoiets hadden gelezen.Resultaat: de hele verdere morgen verontruste telefoontjes van god en klein pierke om innige deelneming te wensen bij mijn plotse overlijden. Bijgevoegd een foto van de gek die zichzelf journalist waant. De waanzin druipt met het bloed van zijn zelfingenomen smoel af.

.