De logica achter de beslissing Turkije in te schakelen om de vluchtelingencrisis in Europa op te lossen is inderdaad ver te zoeken. Sinds Rusland, één jaar later dan de Verenigde Staten, zich gemengd heeft in de strijd tegen IS – dus sinds de eerste Russische bombardementen eind september 2015 – zijn steeds meer bewijzen naar boven gekomen dat IS continu olie verkoopt aan Turkije, met andere woorden dat Erdoğan en zijn machtsclique een flinke bijdrage levert dat het moordende terreurregime economisch overeind blijft. Dit betekent ook nog dat Turkije mede verantwoordelijk is voor het aanzwellen van de vluchtelingenstroom. Hoe wanhopig moet de EU niet zijn om uitgerekend met zulke schurkenstaat in zee te gaan en die te laten geloven dat er straks ruimte voor ze is om straks het 29ste lid te worden van de EU. Nauw was de Europees-Turkse top in Brussel afgelopen of premier Ahmet Davutoğlu trok naar het NATO hoofdkwartier waar hij nogmaals herhaalde dat er geen redenen zijn om zich tegenover Rusland te verontschuldigen. Bij Poetin, aanwezig op de klimaattop in Parijs, deed dit het bloed nu wel koken. Hij pakte er op een persconferentie uit met iets wat de kritische pers al veel langer weet, namelijk dat de zoon van Erdoğan, Bilal, de controle heeft over de petroleumsmokkel van IS naar Turkije en dat het neerhalen van de Russische SU-24 gezien kan worden als een vergelding voor de Russische bombardementen op de smokkelroute in Syrië.
.png)
0 Reacties