De Belgische regering heeft dus beslist dat de F-35A van Lockheed Martin (LM) de best mogelijke vervanger van de F-16 is – een beslissing die al jaren vaststond op dictaat van het Amerikaanse militair-industrieel complex. Dat ons land hoegenaamd geen nood heeft aan een offensief gevechtsvliegtuig, wel aan een defensief wapen, kwam daarbij in het geheel niet ter sprake. Dat de Eurofighter, de Rafale of de Gripfen ettelijke keren beter geschikt zijn voor de verdediging van het grondgebied, voor het bewaken van ons luchtruim en voor de steun aan grondtroepen bij buitenlandse missies werd daarbij volkomen over het hoofd gezien: onze legerleiding verkoos immers mee te spelen op de grote koer met de grote jongens en dat daarbij enkel aanvalswapens goed genoeg waren. Van enige politieke tegenkanting van N-VA, CD&V, OpenVLD of MR hadden de militairen nauwelijks iets te vrezen, want dat soort partijen bestaat hoofdzakelijk uit onwetende meelopers aan de kloeke hand van Uncle Sam.
Helemaal lachwekkend was de show die de regering na de beslissing opvoerde. Premier Michel slaagde er zelfs in het Amerikaanse militair-industrieel dictaat voor een Eurovriendelijke beslissing te verkopen en minister Peeters rekende zelfs voor dat het terugverdieneffect groter zou zijn de initiële kost: 3,7 miljard voor een uitgave van 3,6 miljard. Toen de oppositie bij monde van Van der Maelen fijntjes opmerkte dat, als dit waar was, niets belette nog veel meer moordtuig aan te kopen, kraaide Defensieminister Steven VandePut warempel van de pret en kletste hij uit pure dwaasheid in zijn handjes. Maar wie had van een vaandelvlucht plegend rakkertje dat straks burgemeester van Hasselt mag worden, beter verwacht?
Ondertussen raamt de regering de kosten voor de vervanging van de F-16 door de F-35A van LM op 40 miljard voor de komende 40 jaar, net alsof het mogelijk zou zijn in een hoogst onzekere wereld ramingen over zulke lange periode te maken: zelfs de beste econometristen ter wereld kunnen geen betrouwbare prognoses maken over periodes van langer dan vijf jaar. Daarvoor is de reeks waarschijnlijkheden veel te groot. Maar dat hierbij tientallen miljarden door verdwaasde politieke warhoofden over de balk worden gegooid blijft voorlopig de enige zekerheid in een buitengewoon pijnlijk dossier.
0 Reacties