De wereldwijde crisis van het kapitalisme wortelt in de grenzeloze instabiliteit van het monetair systeem waarbij de petrodollar de richtinggevende basismunt is geworden – een basismunt die in werkelijkheid door niets gedekt is. Al bij de val van Bretton Woods, waarbij de dollar niet langer door goud werd gedekt stelde Henry Kissinger dat de prijs voor de ruwe aardolie te belangrijk was om die door de corrupte Arabische prinsen te laten bepalen. Sindsdien is het overeind houden van de petrodollar de belangrijkste taak van de Amerikaanse overheid.
Met Trump aan het hoofd van het militair industrieel complex is het "Yes, we can" van Obama vervangen door "Let's make America again great". Net als midden de jaren 1930 wil Amerika niet langer een soort politieagent van de wereld zijn, maar moet het eerst en vooral zijn eigen economische structurele crisis oplossen waarbij de hoge werkloosheid prioritair moet worden opgelost. In de jaren 1930 is enkel één staat in de wereld daarin geslaagd: nazi-Duitsland. In essentie was dit het werk van één man, van de Duitse econoom en bankier Hjalmar Schacht (1877-1970), een economisch genie (foto toegevoegd). Als president van de Reichsbank, die een lege doos was geworden, slaagde hij er in zijn eentje in vertrekkend van een vermogen van amper 125 miljoen RM in vier jaar tijd, van 1933 tot 1937, voor 7 miljard RM aan openbare werken en voor 12 miljard RM bewapening te financieren zonder dat de Duitse staatsschuld steeg. Dit absolute unicum in de economische geschiedenis werd enkel mogelijk door in een protectionistisch totalitair systeem de investeringen te financieren met "quasi money", zeg maar met het Monopoly-geld dat de Öffa en Meso wisselbrieven waren.
Veel wijst erop dat Trump in een sterk protectionistisch Amerika een soortgelijke weg zal moeten opgaan als hij zijn economisch project wil laten slagen. Uiteraard zal hij niet langer werken met Monopoly-geld, wel met "quantitative easening" waarbij de waarde van de dollar zal dalen.
Het is verre van ondenkbaar dat Trump in zijn opzet zal mislukken al zal daarvoor veel meer geld vereist zijn dan de 1000 miljard dollar die hij nu voor ogen heeft. De Trump administratie kan dus een uitweg uit de crisis van het kapitalisme vinden door een soortgelijke oplossing te volgen als die van Hjalmar Schecht midden de jaren 1930.
Gesteld dat Trump in zijn protectionistische opzet slaagt, zal de wereld daarvan beter worden? Hier is het antwoord duidelijk NEEN. Om te slagen moet TRUMP allerlei maatregelen treffen waarvan de wereld NIET beter wordt. Zo zal er geen ruimte meer zijn om de klimaatakkoorden van Parijs te honoreren, zal hij de overige NATO-landen moeten dwingen tot een verdubbeling van hun militaire uitgaven, zal de Europese export naar de VS zwaar belemmerd worden, etc. Voorts heeft Trump al laten uitschijnen dat hij geen bezwaar heeft bij de uitlevering van Gulen aan Erdogan. Dit impliceert dat na het verslagen van IS, in samenwerking met Rusland en Assad het bedje wordt gespreid voor een Turks-Koerdische oorlog, zeker nadat de Koerden een grondgebied onder controle krijgen dat 2,4 keer groter is dan voorheen. Of nog, mocht Trump in zijn opzet slagen op binnenlands gebied de crisis te overwinnen, di ten koste van de rest van de wereld zal gaan, inzonder van het verdeelde Europa.
[Zelf heb ik mij teruggetrokken uit de publieke wereld en had ik, als aangekondigd in DIW geen zin meer om ooit nog met mijn smoel op TV te komen. Maar de situatie van de wereldpoltiek is door dekomst van Trump zozeer verstoord dat ik niet kan blijven zwijgen in mijn ivoren toren. N.a.v. mijn artikel over de bedreiging van de petrodollar – zie artikel hieronder – kreeg ik een uinodiging om te komen spreken in de uitzending van Bart Schols van gisteren. Helaas las ik de uitnodiging toen de uitzending al voorbij was. Op een andere uitnodiging van Christophe de Borsu voor a.s. zondag ga ik dus WEL in (op Bel RTL om 11h30. Hopelkijk neemt iemand – Isai Symens bv – het op).
0 Reacties